Αβραάμ καλώς ήρθες στο News-life
1.Το νέο σας Album τιτλοφορείται,«Της Ψυχής μου οι Πατρίδες» δυο λόγια για την ολοκλήρωση αυτής της δουλειάς;
Πρέπει να πω ότι αρχικά συνάντησα τον συνεργάτη μου, Σάββα με τον οποίο ταιριάξαμε καλλιτεχνικά. Του έστειλα κάποιους στίχους μου και είδα ότι τον άγγιξαν. Στην πορεία το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί ένα άλμπουμ. Μου έστελνε συνήθως τα κομμάτια μας σε πρόχειρη μορφή για να του πω την γνώμη μου. Συνήθως ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν την πορεία τους: στούντιο, ηχογραφήσεις, διορθώσεις σε κάποια κομμάτια, συζητήσεις με δισκογραφικές εταιρίες, κλπ. Τελικά καταλήξαμε σε συνεργασία με την FM Records, η οποία πίστεψε στο άλμπουμ μας από την πρώτη στιγμή.
2.Αβραάμ απο τότε που ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική, πόσα πράγματα έχουν αλλάξει;
Έχουν αλλάξει πραγματικά πάρα πολλά. Μικρός με μάγευε σε μεγάλο βαθμό, κυρίως η δημοσιότητα και η αναγνώριση. Όμως τώρα γράφω περισσότερο από εσωτερική ανάγκη. Αυτή την στιγμή πιστεύω πως είμαι πιο ώριμος καλλιτεχνικά. Αλλά, νομίζω πως στο βάθος έχω παραμείνει ένας επαναστάτης έφηβος.
- Που μπορούμε να το προμηθευτούμε;
Μερικά δείγματα των τραγουδιών υπάρχουν στο κανάλι της FM RECORDS στο Youtube.
Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο στα ψηφιακά καταστήματα Amazon, Google Play Store αλλά και στο Spotify με τον τίτλο «Tis psihis mou i patrides».
Επίσης το CD είναι διαθέσιμο σε όλα τα καταστήματα Public, στα καταστήματα Ιανός, Music Corner και Reload στην Αθήνα, Musical στην Πάτρα, Studio 52 στην Θεσσαλονίκη, Μούσες στην Κέρκυρα , Δισκόραμα στο Ηράκλειο και Musical Paradise στην Λεμεσό στην Κύπρο.
4.Ποια είναι τα πιο έντονα στοιχεία τις δουλειάς αυτής;
Περιέχει 16 τραγούδια τα οποία κινούνται σε παραδοσιακό ύφος. Είναι γεμάτα αρώματα και μνήμες από τις αλησμόνητες πατρίδες: Πόλη, Καππαδοκία, Μικρασία. Το πιάνο, το κανονάκι, το μπουζούκι μπερδεύονται γλυκά, ενώ πολλά κομμάτια, όχι μόνο δένουν μεταξύ τους, αλλά σου δίνουν μία κινηματογραφική αίσθηση! Διαπραγματευόμαστε με ένα θέμα που ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες και κατ’ επέκταση όλους τους πρόσφυγες…
5.Αν σε ρωτούσε κάποιος γιατί ασχολείσαι με την μουσική τι θα του απαντούσες;
Εδώ θα σας απαντήσω με μια ιστορική ρήση του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου: ‘Πώς γράφω; Δεν ξέρω κι εγώ πώς γράφω. Απλώς γράφω γιατί δεν μπορώ να μη γράφω. Θυμόσαστε τι είπε ο Ρίλκε σ’ έναν νέο ποιητή που του έθεσε υπό την κρίση του τα γραφτά του. Τον ρώτησε, Δάσκαλε, κοιτάτε τα γραφτά μου και πείτε μου, αξίζει τον κόπο να συνεχίσω; Κι ο Ρίλκε του απάντησε, ρώτησε τον εαυτό σου, αν δε γράψεις, θα πεθάνεις; Ε τότε ν’ αρχίσεις να γράφεις χωρίς να ρωτάς κανέναν. Έτσι, λοιπόν, η γραφή της ποίησης δεν είναι ένα πάρεργο, δεν είναι ένα χόμπι. Είναι μια βαθύτατη αναγκαιότητα, κι όχι προσωπική, αλλά καθολική αναγκαιότητα, δηλαδή όλων των ανθρώπων. Είναι η ανάγκη της επαφής, της επικοινωνίας, της μετάδοσης μιας βαθύτατης εμπειρίας και της δημιουργίας ενός πλατύτατου κλίματος αδερφοσύνης πέρα απ’ τις διαφορές -πολιτικές, ιδεολογικές, παραδοσιακές, θρησκευτικές, φυλετικές- πολύ πιο πέρα… Η ποίηση είναι εκείνη που παραμερίζει εκείνα τα στοιχεία που χωρίζουν τους ανθρώπους, ανακαλύπτει και αναδεικνύει αυτά τα στοιχεία που τους ενώνουν. Γι’ αυτό η λειτουργία της έχει μια εξαιρετικά μεγάλη κοινωνική σημασία και όπως έχουν πει μεγάλοι αισθητικοί, οι ποιητές είναι οι οργανωτές του κοινωνικού συναισθήματος. Κι ακόμη κάποιοι άλλοι έχουν πει ότι οι ποιητές είναι οι αρχιτέκτονες της ανθρώπινης ψυχής. Τα ερεθίσματα; Για τη γραφή μου; Είναι άπειρα. Όπως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ν’ αναπνέει, και ποτέ δεν αναρωτιέται “αναπνέω για να ζήσω;”, όχι αναπνέω γιατί δεν μπορώ να μην αναπνέω. Έτσι κι ο ποιητής γράφει. Όχι για να κερδίσει δόξα, όχι για να κερδίσει επιτυχία, όχι για να κερδίσει φήμη, όχι. Γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Έτσι εφόσον λοιπόν είναι τόσο απέραντη η ποίηση εφάπτεται με το απέραντο της ζωής. Έτσι δεν υπάρχει λόγος να πούμε τι είναι τα κίνητρα, ποια τα ερεθίσματα. Κάθε στιγμή είναι ένα ερέθισμα. Κάθε στιγμή για την ποίηση έχει τόσο μεγάλη διάρκεια όσο μια αιωνιότητα’.
6.Ποιος σε στηρίζει περισσότερο από τους δικούς σου ανθρώπους;
Περισσότερο οι γονείς μου. Είναι πάντα δίπλα μου, έτοιμοι να με ακούσουν, να με συμβουλεύσουν, να διορθώσουν ότι καταστράφηκε. Βέβαια έχω και κάποια πολύ καλά φιλαράκια, που μπορεί να μην βρισκόμαστε συχνά, όμως γνωρίζω πόσο πολύ με εκτιμούν. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους που πραγματικά σε εκτιμούν γι’ αυτό που είσαι στην ζωή σου. Που σε θεωρούν σκληρό καρύδι, άξιο να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία. Κι όχι ευάλωτο, κλαψιάρη και ανεύθυνο.
7.Τι είναι σημαντικό στην ζωή σου;
Είναι σημαντικό ο κόσμος να ζει σε ειρήνη και όχι κάτω από καθεστώς τρομοκρατίας, όπως δυστυχώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια ανά την υφήλιο… Είναι τρομακτικό το τι γίνεται παντού. Βρισκόμαστε στο 2016 και βλέπουμε τις ελπίδες για παγκόσμια ειρήνη και ευημερία να εξανεμίζονται. Εύχομαι αυτό το πράγμα να αλλάξει.
8.Στις μέρες μας, που περνάμε δύσκολες καταστάσεις τι θα συμβούλευες ένα παιδί που τελειώνει το σχολείο και αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρά και σε επαγγελματικό επίπεδο με τη μουσική;
Να το σκεφτεί πολύ σοβαρά και αν είναι αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει, τότε να κυνηγήσει το όνειρό του.
9.Τι δεν βλέπεις να υπάρχει σήμερα στην ελληνική μουσική σε σχέση με παλιά;
Ίσως να έχει χαθεί αυτό που λέμε αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, το ρεμπέτικο κλπ, με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια. Βασικά το μοντέρνο τραγούδι πάντα υπήρχε. Απλά αυτό το μπαστάρδεμα πολιτισμών και ήχων μόνο ωραίο δεν είναι. Ακούς κάτι μπερδεμένο, μουσικά, ένα μπάχαλο το οποίο πολλές φορές δεν έχει ταυτότητα. Δεν είναι ούτε λαϊκό ούτε μοντέρνο. Αυτό θα το ονόμαζα ‘πλαστική μουσική’… Ή αν θέλεις μουσική από σιλικόνη.
Έτσι όπως είναι πλέον τα πράγματα, πρέπει να επιλέξεις. Τον Δρόμο της Αρετής, ή της κακίας; Το χρήμα, ή την τέχνη; Δεν βάζω ταμπέλες στην μουσική, όμως πολλές φορές κάποιες εξαιρετικές φωνές μπορεί να πέσουν στην παγίδα του λάθος ρεπερτορίου . Δηλαδή να ερμηνεύουν τραγούδια μόνο και μόνο επειδή τους ζητήθηκε από την εταιρία τους, απλά για να βγάλουν ένα δίσκο. Και το αποτέλεσμα να είναι απλώς ένα σουξεδάκι τριών μηνών που δεν θα το θυμάται κανείς. Πιστεύω για να πεις κάποιο κομμάτι θα πρέπει να μιλάει πρώτα από όλα στην ψυχή σου!
Official links
https://www.facebook.com/Motherlandsofmysoul/?fref=ts&__mref=message_bubble
http://www.motherlandsofmysoul.com/
